Wagging Finger gin.
Wagging Finger Gin:
De Wagging Finger Gin is het geesteskind van Erik Molenaar, die de whiskyliefhebbers onder ons natuurlijk kennen van zijn persoonlijke, onafhankelijke gamma Kintra whisky’s.
Erik is evenwel ook al lang een fervent gin liefhebber en zo kwam hij op het idee om naast whisky ook zelf een gin te stoken. Hij gaat in de toekomst liefst drie verschillende versies op de markt brengen om zo tot het definitieve recept te komen.
We laten Erik zélf aan het woord om zijn project een beetje toe te lichten:
“Wagging Finger is recht door zee, no-nonsense, gecombineerd met een typisch Nederlandse twist. Goede, eerlijke producten maar ook verrassende experimenten en een gezonde dosis burgerlijke ongehoorzaamheid.
Traditioneel Progressief…..
Met Wagging Finger willen we een nieuw hoofdstuk toevoegen aan ons gedistilleerd erfgoed in Nederland. Want een mooi erfgoed hebben we! Een aantal prachtige distilleerderijen is daar bewijs van. En toch lijkt het alsof we af toe ons erfgoed vergeten. Erger nog: het lijkt alsof ook de grote producenten ons erfgoed en hun herkomst zijn vergeten!
Onze vinger wordt namelijk zeker opgeheven naar die grote drankfabrieken in binnen- en buitenland: “hou eens op met die marketingverhalen en wees eens eerlijk over datgene waar we ons zuurverdiende geld aan uitgeven!”
Die grote producent is al lang vergeten dat een mooi distillaat een ambacht is, die is al lang vergeten dat er een groep liefhebbers is die meer wil dan alleen een mooi marketingverhaal, die is al lang vergeten dat jij graag eens een kijkje zou nemen in de distilleerderij om te zien hoe het gaat en een praatje te maken met de distillateur! Wij investeren liever in toch nog maar weer een extra proefstook dan dat we het verhaal nog maar wat mooier vertellen. Het is het product dat telt. En natuurlijk hebben we een verhaal nodig om ons product onder de aandacht te brengen. Maar dan wel een eerlijk verhaal, bij een eerlijk product. Bij Wagging Finger ben je van harte welkom!”
De fles die wij hebben is er eentje van de tweede batch van het eerste recept, de zogenaamde “Exercise V1.0”.
De bedoeling is dat elke liefhebber die een fles koopt ook zijn of haar oordeel geeft. Dat kan via een enquête die te vinden is op de Facebookpagina van Wagging Finger.
De botanicals zijn:
Jeneverbessen
Korianderzaad
Kardemom
Kaneel
Cubebe peper
Engelwortel
Citroenschil
Sinaasappelschil
Tastingnote:
Neus:
Een hele mooie neus op jeneverbessen, koriander, een fris dennenbos op een zwoele zomeravond, dan komt de sinaasappel.
Smaak:
Onmiddellijk een vettige aanzet, hoog op jeneverbessen, dan krijg ik zoete maar vrij pikante peper, dennennaalden of -toppen zitten er ook in. De koriander en de engelwortel hebben een ondersteunende rol.
Ik kan niet zeggen dat ik op smaak heel veel citrusfruit heb, het is eerder aanwezig onder de vorm van een zekere frisheid.
Finish:
Een lange, pikante, droge finish met op het einde terug de dennennaalden.
Gin & Tonic:
Voor een pure of droge versie opteer ik ofwel voor de Gasco Bitter Dry Tonic of voor de San Pellegrino Old Tonic.
Zo bekom ik een mooie droge gin en tonic zoals ik ze graag heb. Niet te veel franjes, enkel de pure smaken!
Voor de liefhebbers van een iets fruitigere gin & tonic raad ik de East Imperial Burma of Yuzu aan.
Garnituur:
Die houden we, net zoals alles in dit verhaal, heel simpel en puur!
We voegen een jeneverbes of 3 toe in combinatie met een zeste van sinaasappel en/of van citroen.
Conclusie:
De opzet van Erik was om een gin te produceren die het erfgoed en de traditie hoog in het vaandel draagt.
Een gin die geen overdreven marketingverhaal nodig heeft om ons te overtuigen.
Eigenlijk zegt hij: “foert met jullie marketing verhalen, mij is het om de kwaliteit van het product te doen!”
Het zal de lezers wellicht niet verbazen dat ik dezelfde mening toegedaan ben. Wat hebben we in godsnaam aan een mooie, dure fles met een vergezocht marketingverhaal?
Inderdaad! Niks! Die fles en dat verhaal moeten wij immers mee betalen en ik heb helaas al dikwijls mogen ervaren dat hoe mooier de fles is, hoe lager de kwaliteit!
Met deze gedachte in het achterhoofd kan ik alleen maar concluderen dat Erik in zijn opzet geslaagd is.
Verwacht geen super complexe gin, maar wel een gin die ons 4 à 5 jaar terug brengt in de tijd, zo juist voor de grote gin hype begonnen is. Ik omschrijf hem nog best als “puur, droog en eerlijk”.
Score:
Omdat ik helemaal van dezelfde mening ben als Erik en omdat ik deze Wagging Finger zeker nog eens ga kopen geef ik hem een verdienstelijke 4,2 op 5.